ဘာလိုလိုနဲ႕ က်မတို႔ အိမ္ေထာင္က်တာ ၈ ႏွစ္ေတာင္ ရွိသြားပါၿပီ။ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ေလးကတာ့ ႏွစ္တႏွစ္ရဲ႕ ပထမဆံုးရက္မွာ က်ေရာက္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသားနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တာေတာ့ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ၁၁ႏွစ္ေလာက္ကပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေန ခ်စ္သူျဖစ္ လက္ထပ္ခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြပါ။ တကယ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းဘ၀တံုးက ျမင္တာနဲ႔ ရန္ျဖစ္ေနၾကတဲ့သူေတြပါ။ ရန္ျဖစ္တာေတာ့ ခုထိပဲ မ်က္ႏွာျမင္ ရန္ျဖစ္ပါေစဆိုတဲ့ ဆုနဲ႔မ်ား ျပည့္ခဲ့ေလသလားမသိဘူး။ တေယာက္က ဒါဆို တေယာက္က ဟိုဟာပဲ ဆန္႔က်င္ဘက္ေလး လုပ္ရမွ ေက်နပ္ၾက ေနသာထိုင္သာ ရွိၾကပါတယ္။ က်မသူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ရန္ျဖစ္တိုင္း အားေပးၾကပါတယ္ နင္လြန္တယ္တဲ့။
ခ်စ္သူေတြျဖစ္ၿပီး တႏွစ္မျပည့္ခင္ ၂ လအလိုမွာပဲ လက္ထပ္ျဖစ္ခဲ့ ၾကတာပါ။ သူငယ္ခ်င္းဘ၀ကေန ခ်စ္သူဘ၀အထိ အလုပ္ရွိၾကေပမယ့္ လက္ထပ္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ၂ေယာက္သား အလုပ္လက္မဲ့ပါ။ ႏွစ္ဘက္မိဘေတြ ကလဲ သာမန္လူတန္းစားေတြပါ။ ဘ၀ကို သုညကေန စခဲ့ၾကပါတယ္။ အိမ္ေထာင္က်တဲ့အရြယ္ကလဲ ငယ္ပါေသးတယ္ က်မအသက္ ၂၁ ထဲမွာေပါ့။ အေမ သေဘာမတူပဲ ယူခဲ့တယ္။ အဲ့လို လိမၼာတဲ့ သမီးေလးပါ။ အိမ္ေထာင္ျပဳတာ ေစာလားမေစာလား ကိုယ္က ကေလး ၂ေယာက္ရေနၿပီ သူငယ္ခ်င္းေတြက ခုထိ အပ်ိဳ(အပ်ိဳႀကီး) ေတြေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ဘ၀မွာ ေနရိပ္တခါ ေနပူတခါနဲ႔ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ပါတယ္။
အိမ္ေထာင္က်ျပီး လအနည္းငယ္မွာမွ ႏွစ္ေယာက္သား အလုပ္ျပန္ရၾကတယ္။ မနက္သြား ညျပန္နဲ႔ က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ပိတ္ရက္ေတြ ေလာက္ပဲ ေအးေအးလူလူေနခဲ့ၾကရတယ္။ ႏွစ္ေယာက္အလုပ္လုပ္တာေတာင္ အိမ္စရိတ္က မေလာက္လို႔ အေဖက မုန္႕ဖုိးေပးေနရပါေသးတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ ၃ ႏွစ္နီးပါ ရံုးသြားရံုးျပန္နဲ႔ ဘ၀ကို အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ၾကရတယ္။ ၂၀၀၇ ၾသဂုတ္လ ဟာ က်မတို႕ ဘ၀ကို တထစ္ခ်ိဳးခဲ့ရတဲ့ လပါ။ အမ်ိဳးသား သူငယ္ခ်င္းေတြ စကၤာပူမွအဆင္ေျပေနတယ္ ၾကားေတာ့ အမ်ိဳးသား ကသူလဲသြားျပီအလုပ္လုပ္ခ်င္လာတယ္။ လင္မယားဆိုတာ အတူတူေနရတယ္တဲ့ဆိုတဲ့ အေဖေျပာတဲ့စကားကို နားမေထာင္ပဲ ခြဲေနဖုိ႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ စကၤာပူမွာ အလုပ္ရရင္ က်မလိုက္သြားမယ္ေပါ့။ ႏွစ္အနည္းငယ္ေလာက္အလုပ္လုပ္ျပီး ကိုယ့္ႏုိင္ငံျပန္ အိမ္ပိုင္ယာပိုင္ေလးနဲ႔ စီးပြားေရးေလးလုပ္ျပီးတူတူ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနၾကမယ္ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႕ အမ်ိဳးသား စကၤာပူသြားျပီးအလုပ္ရွာဖုိ႔ အေမက ေငြထုတ္ေပးတယ္။ အေမသေဘာမတူပဲ ယူခဲ့ေပမယ့္ မိဘဆိုတာ ဘယ္သားသမီးကိုမွ ပစ္မထားခ်င္ၾကပါဘူး။
စကၤာပူသြားျပီး ၁ လေက်ာ္ေလာက္အၾကာမွာ အမ်ိဳးသားအလုပ္ရပါတယ္။ အမ်ိဳးသား စကၤာပူသြားဖုိ႔ လုပ္ေနတုန္းမွာပဲ က်မမွာ သမီးၾကီးကိုယ္၀န္လြယ္ထားရတယ္။ အမ်ိဳးသားအလုပ္ရရင္ လုိက္သြားမယ္ က်မလဲ အလုပ္သြားလုပ္မယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ပ်က္ခဲ့ရတယ္။ အမ်ိဳးသား အလုပ္ရေတာ့ ကိုယ္၀န္ကိုပဲ ဂရုစိုက္ဖုိ႔ ျပီးေတာ့ LCCI ကို ျပီးေအာင္တက္ဖို႔ နဲ႔ တရုတ္စကားေလးသင္ဖုိ႕ဆိုျပီ က်မကို အလုပ္ကထြက္ခိုင္းပါတယ္။ စကၤာပူမွာ PR ေလွ်ာက္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ Dependent Visa နဲ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ သားအမိ ႏွစ္ေယာက္လုိက္သြားဖုိ႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ ကံမပါလာခဲ့ပါ။ သမီးၾကီးေမြးျပီး ၄ လေလာက္အၾကာမွာ အမ်ိဳးသား အလုပ္က စကၤာပူကေန ယူေအအီးကို ေျပာင္းရမယ္ဆိုတာ ၾကီးျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီတသက္ မိသားစုနဲ႔ တူတူေနရပါ့မလားေပါ့။ ဒါနဲ႔ မေျပာင္းရခင္ စကၤာပူမွာ အလုပ္ေလးရွာၾကည့္ဦး ဆိုျပီ ရွာခိုင္းေတာ့ ၂၀၀၈ ဟာ စကၤာပူမွာ အလုပ္ရွားတဲ့ႏွစ္နဲ႔ သြားတိုက္ဆိုင္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ပဲ ယူေအအီးသြားဖုိ႔ ပိုေသခ်ာသြားခဲ့ပါတယ္။ အမ်ိဳးသား စကၤာပူမွာေနခဲ့တဲ့ ၁ ႏွစ္နဲ႕ ၄ လအတြင္းမွာ က်မတို႕ႏွစ္ေယာက္ ၂ ခါပဲ ဆံုခဲ့ၾကတယ္။ က်မ ကိုယ္၀န္ ၆ လရွိစဥ္က တခါ စကၤာပူကို အလည္အျဖစ္လိုက္သြားတယ္။ အမ်ိဳးသားက သမီးႀကီး ရက္ ၁၀၀ ျပည့္မွာ တေခါက္ျပန္လာတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ အမ်ိဳးသား ယူေအအီးကို အလုပ္ေျပာင္းျပီး ၄ လေလာက္အၾကာ သမီးၾကီး ၁၀ လေလာက္မွာ က်မတို႔တို႕ မိသားစု ျပန္ဆံုခဲ့ၾကတယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း က်မတို႔ သားအမိ ေတာ္ေတာ္အားတင္းျပီးေနခဲ့ရတယ္။ အမ်ိဳးသားအလုပ္သြားတ့ဲအခ်ိန္ဆို အိမ္မွာ သားအမိႏွစ္ေယာက္တည္း။ ရန္ကုန္မွာလို မိဘ ေဆြမ်ိဳးမရွိေတာ့ ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေရာက္ခါစဆိုေတာ့ ျမန္မာအသိလဲမရွိပါဘူး။ ကေလးကိုလဲ ေတာ္ေတာ္သနားမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မသမီးေလးကို မိဆံု ဖဆံုနဲ႔ မိသားစု အတူတူေနေစခ်င္တာ က်မရဲ႕အျဖစ္ခ်င္ဆံုး ဆႏၵပါ။
လအနည္းငယ္ေလာက္ၾကာလာေတာ့ ေနသားက်လာခဲ့တယ္။ ျမန္မာအသိေလးေတြလဲ ရလာေတာ့ ေနရတာ နည္းနည္းအဆင္ေျပလာတယ္လို႕ ခံစားမိတယ္။ ယူေအအီးမွာ ၉ လေလာက္ေနျပီး ရန္ကုန္ ၁ လအလည္ျပန္တုန္း က်မအေမကို ေခၚလာခဲ့ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ က်မ အလုပ္ရွာရင္ ရွင္မိုးရည္ေလးကို ၀ိုင္းၾကည့္ေပးဖုိ႔ပါ။ ဒီႏုိင္ငံမွာ အလုပ္ရွာရခက္ပါတယ္ အေရာင္းစာေရး တို႔ Hotel ၀န္ထမ္းတို႔က လြဲရင္ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ေတြသာကုန္သြားတယ္ စိတ္ၾကိဳက္အလုပ္မရခဲ့ပါဘူး။ က်မကိုက သမီးနဲ႔မခြဲႏိုင္လို႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ကို မရွာတာပါပါတယ္။ သမီးနဲ႔ခြဲရမယ္လို႔ ေတြးလိုက္တာနဲ႔ကို က်မ အရမ္းခံစားရပါတယ္။ က်မတကယ္ကုိ ေပ်ာ့ညံ့ခဲ့ပါတယ္။ က်မမိဘေတြကေရာ သမီးတို႔အေဖကပါ က်မကို အလုပ္လုပ္ေစခ်င္ပါတယ္။ က်မကိုယ္တိုင္လဲ သမီးေလးမရခင္ အခ်ိန္ေတြတုန္းကထိကို အလုပ္မရွိရင္ ငါေနတတ္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ အျမဲေျပာခဲ့သူပါ။ ဒါေပမယ့္ သမီးမ်က္ႏွာေလးကို စျမင္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ သမီးနဲ႔ ခြဲရမွာကို က်မ သိပ္ေၾကာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သမီးအတြက္ပဲ အျမဲစဥ္းစားတတ္တဲ့ က်မက သမီးကိုၾကည့္ျပီ တေယာက္တည္း အေဖာ္မဲ့ေနရွာတယ္ ကေလးေနာက္တစ္ေယာက္ေလာက္ ယူရင္ေကာင္းမယ္လို႔ အမ်ိဳးသားနဲ႕တိုင္ပင္ၿပီး ေနာက္ကိုယ္၀န္ေဆာင္ခဲ့သလို က်မလဲ အလုပ္နဲ႕ေ၀းခဲ့ရပါတယ္။ က်မအေမကေတာ့ ေျမး၁ေယာက္ကေန ၂ေယာက္ျဖစ္သြားေတာ့ ပိုခ်စ္ရတာေပါ့ (ပိုမ်က္ေစ့ေနာက္ တာေပါ့)။
ေနာက္ကိုယ္၀န္ရျပီး သိပ္မၾကာပါဘူး အမ်ိဳးသားအလုပ္က စကၤာပူျပန္ေျပာင္းရမယ္လို႕ၾကားရျပန္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကဲ ရန္ကုန္ျပန္ေမြးမယ္ ဆိုျပီ အထုပ္ျပင္ ျပီး က်မတို႕သားအမိေတြ ျပန္ခဲ့ၾကတယ္။ အမ်ိဳးသားကေတာ့ စာခ်ဳပ္မျပည့္ေသးေတာ့ က်မတို႕ကို လိုက္ပို႕ျပီး ယူေအအီးကို ျပန္သြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္း အမ်ိဳသားက ေနာက္တစ္ႏွစ္ဆက္ေနရမယ္ ျဖစ္ျပန္ေတာ့ ကိုယ္၀န္ အရင့္အမာၾကီးနဲ႔ ရန္ကုန္ေန ယူေအအီးကို တေခါက္ျပန္ေရာက္ခဲ့ရျပန္တယ္။ သြန္ဆင့္ေလးရဲ႕ကံေပါ့ သူဒီႏုိင့္ငံမွာေမြးဖို႕ ကံပါလာတယ္ ထင္ပါတယ္။ ခုသြန္ဆင့္ေလး ၆ လျပည့္ျပီးလို႕ ၇ လထဲေတာင္ေရာက္ေနပါျပီ။
က်မဆုေတာင္းျပည့္ခဲ့ပါတယ္ ယူေအအီးကို စေရာက္ျပီး ခုခ်ိန္အထိမိသားစု တူတူရွိခဲ့ၾကတယ္ေလ။ ေနာက္လဲ တူတူရွိဖုိ႔ အျမဲဆုေတာင္းေနမိပါတယ္။ က်မတို႔ အိမ္ေထာင္သက္တမ္း ၈ ႏွစ္ျပည့္အျဖစ္ အမွတ္တရ ဒီ Post ေလးကိုေရးလိုက္ရပါတယ္။ ေနာက္ ႏွစ္ေတြ မွာလဲ ဒုကၡေတြကို အတူရင္ဆိုင္ရင္း၊ သုခေတြကို အတူမွ်ေ၀ခံစားရင္း က်မတို႔ မိသားစုေလး အျမဲအတူရွိေနႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္း.....
အားလံုးပဲ မဂၤလာအေပါင္းန႔ဲ ျပည့္စံုတဲ့ ႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစလို႔ ဒီေနရာေလးကေန ဆုေတာင္းေပး လိုက္ပါတယ္.........
1 comment:
Happy 8th anniversary! It's a long journey. I feel sympathy and empathy after reading your family story. Wish you Happy New Year 2012 and you can spend the whole of your life time together with your loving family!
Post a Comment